Het spel dat Status heet...

We spelen het allemaal, je kan er ook simpelweg niet omheen. (Ik niet. En nee, jij ook niet.) Het is vanuit de evolutie bepaald, het zit in onze genen, het spel van Status. Het is ons eigen ingebouwde monopoly zou je bijna gaan denken. Maar heb jij dat ene, o zo belangrijke, status-spel al eens gespeeld?

Er hangt een hele -vaak negatieve- lading rond het woord status. Status die we uitdrukken in symbolen, die we op hun beurt aanschaffen met geld. Zo worden symbolen uithangborden van hoeveel geld we hebben. Geld waarmee we onze status kunnen aantonen.

Succes trekt toch succes aan?

Je ziet het vaak wanneer mensen beginnend succesvol zijn. Het eerste geld komt binnen en dan wordt toch al gauw die “dikke” auto gekocht. Die auto heeft vaak een signaalfunctie “Kijk eens hoe goed het met mij gaat”. En daar komt dan bij dat succes, succes aantrekt, dus het is nog een functioneel statussymbool ook.

"Succes trekt succes aan omdat je door jouw verandering in “status” ook ineens met andere mensen omgaat."

En voor een gedeelte klopt dat ook, dat succes, succes aantrekt. Maar vaak niet zoals jij denkt. Succes trekt succes aan omdat je door jouw verandering in “status” ook ineens met andere mensen omgaat. En dus ook met andere mensen dat Status-spel gaat spelen.

Steeds een stapje hoger op de ladder

Wat er gebeurt, is dat je als vanzelf in een nieuwe omgeving terechtkomt. Een omgeving waarin mensen doelen stellen die nét een stap verder liggen dan waar jij nu staat. Waar eerst het behalen van succes het doel was, gaat het nu om het uitbouwen ervan. En zo wordt het Status-spel een spel van steeds een tree hoger op de ladder.

Dat is ook exact de reden dat Jeff Bezos zijn status-spel niet speelt met jou en mij, maar met andere miljardairs zoals Elon Musk en Richard Branson. De “vette auto” is een “raket” geworden in de status-strijd wie het eerste op Mars is.

Honderdduizend spelvarianten

En misschien denk jij nu: “Nou, dit gaat allemaal aan mij voorbij hoor! Ik heb hier totaal geen last van.” Maar bedenk dan dat er honderdduizend varianten van het status-spel zijn. Onbewust speel jij ‘m ook. (Je kan niet anders).

• Misschien ben je wel heel modebewust en ontleen jij jouw status aan hoe “fashionable” je bent en hoe anderen dat zien. En zijn de treden op de ladder van het status-spel voor jou merk- of designerkleding.
• Misschien ben je wel een actieve sporter en ontleen je jouw status aan het feit hoe goed jij bent als hardloper. Het status-spel voor jou is misschien die ene recordtijd bij je club of hardloopvrienden.
• Misschien ben je wel heel milieubewust en ontleen je daar je status aan, dat anderen zien hoe deugdzaam je bent. Het status-spel dat jij speelt is van ideologische aard en hoe meer jij je “opoffert” voor de goede zaak, hoe hoger jouw status.

Gehoord en gezien worden

Er zijn honderdduizend, wat zeg ik, ontelbare status-spellen. Je hoeft alleen maar even goed op te letten en je hebt het zo door. Het is wat ons evolutie-technisch heeft gebracht waar we nu zijn. Het status-spel met elkaar en de strijd om steeds een stapje hoger op de ladder te komen.

"In de basis komt elk status-spel vroeg of laat neer op de gedachte en de wens om gezien en gehoord te willen worden, om gevierd te willen worden om je prestaties."

In de basis komt elk status-spel vroeg of laat neer op de gedachte en de wens om gezien en gehoord te willen worden, om gevierd te willen worden om je prestaties. Om deel te zijn van een groep die jouw waarden (het status-spel dat jij speelt) deelt.

En omdat die honger om gehoord en gezien te worden zo groot is, daarom speel je ook meerdere status-spellen. Denk maar aan je werk, de sportschool, thuis, met je vrienden. Er is er altijd wel één te ontdekken.

Speel jij dít status-spel weleens?

Maar nu we dat weten. Nu we zien dat we er niet omheen kunnen. Nu we weten dat het goed voor ons is en het ons verlangen om gezien en gehoord te worden invult. Waarom spelen we dat ene status-spel dan zo weinig?

Waarom is het status-spel om vanuit een diepe oprechtheid te verbinden met elkaar zo lastig? Waarom spelen we zoveel status-spellen die enkel aan de oppervlakte leven van geld, macht, uiterlijk en schone schijn?

Omdat het vele malen makkelijker is om vanuit de oppervlakte dat gevoel van gezien en gehoord te worden na te bootsen. Om vanuit een Instagram en Tik-Tok realiteit te leven. Niet alleen om die ander uit te weg te gaan omdat echte verbinding eng is, maar nog veel meer om onszelf uit de weg te gaan, omdat verbinding met jezelf pas écht om moed vraagt.

En toch moeten we daar naar mijn mening voor blijven vechten. Want het status-spel van oprechte verbinding met jezelf en de ander is een spel dat de wereld mooier maakt. Waarin je elkaar écht ziet en écht hoort. En wat is er nu mooier dan met zoveel mogelijk mensen écht verbonden zijn?


Welk status-spel zou jij willen inruilen voor een diepe en oprechte verbinding?