Vitaliteit is geen sprint, maar een cultuur
Jul 09, 2025
“Kunnen we eerst even een pilot van twee maanden doen met jullie HGV-Academy?”
Die vraag krijgen we regelmatig als het gaat om mentale vitaliteit. Begrijpelijk. Want je wil als organisatie eerst ‘even’ proberen, meten, voelen of het werkt. Maar een pilot voor een beperkte groep, en twee maanden uittrekken voor een thema als mentale vitaliteit is alsof je twee keer naar de sportschool gaat en verwacht dat je een sixpack hebt. Hoe wordt vitaliteit cultuur?
“Alles wat je aandacht geeft, groeit”
Het is een cliché van jewelste: wat je aandacht geeft, groeit. En toch gooi ik ‘m erin hier. Want we weten het al lang. Een gezonde levensstijl bouw je met ritme, structuur, rust, beweging en voeding. En nee, dat lukt je niet in één week of met een app. Dat kost tijd, liefde en aandacht.
Voor mentale vitaliteit in jouw organisatie geldt precies hetzelfde.
Je bouwt veerkracht, bewustzijn en mentale kracht bij je mensen niet op met losse flodders. Dat vraagt om:
- herhaling en verdieping
- een veilige ruimte om te oefenen
- momenten van reflectie
- leiderschap dat voorleeft
- en bovenal: tijd, liefde en aandacht
Zonder bovenstaande ingrediënten blijft vitaliteit in je organisatie iets vrijblijvends. Iets voor erbij. Iets dat mensen doen als er toevallig ruimte is in de agenda. En laat die ruimte nou nooit vanzelf ontstaan…
Geen campagne, maar cultuur
In veel organisaties zien we dat vitaliteit nog steeds projectmatig wordt benaderd. Tijdens de vitaliteitsweek. Of als ‘HR-thema’. Maar als medewerkers af en toe iets horen over vitaliteit, zonder dat ze een duidelijk signaal krijgen van het management of zonder dat er een goede visie en strategie achter zit, beklijft het niet.
Lees hier ook de blog van Joost hoe je een visie en strategie ontwikkelt op mentale vitaliteit
Je krijgt van mij een paar prachtige hardloopschoenen. Ik zeg tegen je: “Morgenochtend rennen wij samen een marathon.” Waarschijnlijk gebeuren er 3 dingen:
1) Je fronst je wenkbrauwen.
2) Je schrikt je vanbinnen de pleuris.
3) En je zegt tegen me: “Ja doei Juud, dat gaan we dus mooi niet doen!”
Mentale vitaliteit is óók een marathon die je niet van vandaag op morgen rent. Het vraagt tijd, oefening en aandacht.
Vitaliteit moet je voeden. Niet afvinken.
De 80% van de mensen meekrijgen die niet gelijk staan te trappelen bij vitaliteit, vraag om een verandering in je cultuur. En dat vraagt (o.a.) om structurele communicatie. Denk aan:
- Updates over wat er speelt op het gebied van welzijn en het aanbod dat je daarin biedt als werkgever
- Leidinggevenden die op intranet of in bijeenkomsten hun verhaal delen waar zij zelf tegenaan lopen en hoe ze hiermee omgaan
- Verhalen van medewerkers over hun eigen groei en uitdagingen
- Feedbacksessies waarin je samen leert wat werkt (en wat niet)
En ja, dat vraagt een stukje lef en moed. Want die communicatie zal niet alleen informatief zijn, maar met momenten ook kwetsbaar, inspirerend en uitnodigend. Over het algemeen niet iets wat we gewend zijn om te doen op de werkvloer, maar wat met een beetje hulp makkelijker is dan je denkt. Ook jij durft het met mijn aanmoediging 😉
Tijd als strategische keuze
Vitaliteit is geen sprint. Het is een marathon. En een marathon kost tijd. Punt. En dat maakt het spannend. Want tijd is schaars. Alles en iedereen in de organisatie vraagt om aandacht. Maar juist dát maakt het zo’n krachtige keuze.
Door bewust tijd vrij te maken voor mentale vitaliteit, zeg je als organisatie: de mens achter het werk telt echt mee.
Niet alleen voor de betrokken 20% die zich meteen aanmeldt. Juist voor de andere 80% – de mensen die tijd, veiligheid en aanmoediging nodig hebben om überhaupt in beweging te komen.
Dus stel jezelf eens deze vraag:
Durven wij binnen onze organisatie echt tijd en aandacht te geven aan mentale vitaliteit?
Niet als campagne, maar als cultuur?
Niet als extraatje, maar als fundament?
Want – ja, ik gooi ’t cliché er gewoon lekker nóg een keer in - wat je aandacht geeft, groeit. En wat je tijd gunt, krijgt de kans om te wortelen.
En weet je wat het mooie is? Als je wél die tijd neemt, als je traint, oefent, doorzet… dan wordt het lopen van die mentale marathon geen uitputtingsslag, maar juist iets bevrijdends. Iets dat energie gééft in plaats van kost. Net zoals het geweldig voelt om een fysieke marathon uit te lopen, voelt het krachtig en licht tegelijk om mentaal vitaal te zijn. En dat gun je toch iedereen in jouw organisatie?
