Doen jullie aan vitaliteit of vitalitijd?

Laten we even goudeerlijk zijn: wie heeft er nog puf voor lunchyoga of een webinar over werkgeluk op een dag die van minuut tot minuut vol staat met meetings? Waarom organiseren we (mentale) vitaliteit eigenlijk naast het werk, terwijl het juíst over het werk én de mens daarbinnen gaat?

Vitaliteit is hot. Bijna elke organisatie heeft tegenwoordig een vitaliteitsprogramma. De workshops over ademhalen, yogasessies in de lunchpauze en de sportactiviteiten vliegen je om de oren. Allemaal vanuit de beste bedoelingen, maar vaak gepropt in agenda’s die al uit hun voegen barsten.

Vitaliteit als bijzaak

Wat me opvalt, is dat vitaliteit vaak wordt benaderd als een extraatje. Iets dat je medewerkers “erbij” kunnen doen. Als ze tijd hebben. Of als ze zelf de urgentie voelen. Ondertussen zucht diezelfde medewerker onder een torenhoge werkdruk, voelt zich verantwoordelijk voor alles en iedereen, en probeert ook nog thuis overeind te blijven.

Dus wat doen we? We zetten er nog een vitaliteitsweek bovenop. (Ja, ja, van 22 t/m 28 september is ie er weer.) Met een overvol programma. Externe sprekers. En een app. Maar vitaliteit vraagt niet om nóg meer activiteiten. Vitaliteit vraagt om (vitali)tijd.

En dat klinkt misschien ongemakkelijk. Want iedereen weet: tijd = schaars. Alles en iedereen vecht om aandacht in de organisatie. En dan zou je als leidinggevende of directielid óók nog tijd vrij moeten maken voor dit zachte, soms vage thema?

Ja. Precies dat.

Het gaat tijd kosten. Punt.

Een organisatie die echt werk wil maken van vitaliteit, moet erkennen dat het tijd kost. Tijd om stil te staan. Te reflecteren. Te oefenen. Om nieuwe gewoontes te ontwikkelen.

Lees ook: Vitaliteit is geen sprint, maar een cultuur

Want echte mentale vitaliteit ontstaat niet in een uurtje lunchyoga, maar in de ruimte die je (jouw medewerker) krijgt (en neemt) om jezelf steeds beter te leren kennen. Om te begrijpen hoe jouw stress werkt. Waar jouw overtuigingen botsen met veranderingen in de organisatie. Waarom je altijd maar ‘ja’ zegt terwijl je ‘nee’ voelt. Waarom je soms op zondagavond met buikpijn op de bank zit en maandagochtend al leegloopt.

Dát is waar duurzame veerkracht ontstaat. En dat begint niet met een vitaliteitsweek. Dat begint met visie.

Een visie die zegt: wij geloven dat mensen die lekker in hun vel zitten, beter samenwerken, creatiever zijn en minder vaak uitvallen. En wij geloven dat we daar samen in moeten investeren. Niet als extraatje. Maar als structureel onderdeel van hoe we werken.

Geen Excelbewijzen, wel impact

Is dat makkelijk te vangen in cijfers? Nee.
Is het hard te maken in een spreadsheet? Ook niet echt.

Investeren in mentale vitaliteit is spannend als je gewend bent om alles te onderbouwen met data. Want wat is de ROI van het investeren in een academy voor persoonlijke ontwikkeling?

En ja, dat maakt het spannend. Zeker voor organisaties die gewend zijn om alles te onderbouwen met data. Want ja, zeg het maar. Wat is de ROI van investeren in een sportruimte op het werk of in een academy voor persoonlijke ontwikkeling?

Hoe je dat dan wél meet? Denk in signalen. In betrokkenheid. In sfeer. In werkplezier. In gesprekken die wél gevoerd worden. In mensen die een grens trekken of die durven te zeggen: “Ik zit even niet goed in mijn energie.” En collega’s die het niet afdoen als gezeik, gezeur en gezanik, maar die echt luisteren en naar elkaar omkijken.

Strategisch omgaan met vitaliteit

Vitaliteit verdient een plek in je strategie. Niet onderaan de HR-kalender, maar in het hart van je organisatie(ontwikkeling). Het vraagt lef om daar als directie of managementteam ruimte voor te maken. Want het betekent: voorleven, zonder oordeel luisteren, stilstaan, in beweging komen, investeren, en in gesprek gaan met elkaar – ook als het ongemakkelijk voelt.

De organisaties die dát durven, bouwen niet alleen aan gezonde mensen, maar ook aan een gezonde organisatie. En jep… dat kost tijd. Maar het levert nog veeeeeeeeel meer op.

Dus de vraag is niet: doe je iets aan vitaliteit? De vraag is: durf je er echt tijd voor te maken in jouw organisatie?