Waarom verbinding voor mij – en voor jou – van levensbelang is

Het is zeker te weten de grootste rode draad door mijn leven: verbinding. Of misschien beter gezegd: GEEN verbinding. En wat er dan allemaal misgaat…? Je krijgt een persoonlijk inkijkje achter de schermen van mijn leven. Dan snap je ook gelijk waarom het niet anders kan dat Hart-grondig veranderen bestaat en waarom bij ons ook de rode draad Verbinding is.

Voor mijn neus lag een boterham met melkchocoladehagelslag en een plakje ontbijtkoek. Ik was 6 jaar en zat aan de ontbijttafel met mijn moeder. Mama zei: “Ik moet even naar het toilet.” Twee seconden later stond ik op en liep naar de kast waar alle snoepjes lagen. Mijn hand verdween in de trommel met chocoladeflikken die mama altijd meebracht van de markt op donderdag. Drie tegelijk konden er in mijn mond. En dát was wat ik deed. Veel eerder dan verwacht stond mijn moeder weer in de woonkamer en zei vol verbazing tegen mij: “Wat doe jij nou???”  

Schaamte

Ruim 33 jaar later, staat dit beeld me nog zo goed op het netvlies. De schaamte die ik voelde toen ik op heterdaad betrapt werd, was enorm. Want waarom ik het deed? Die vraag kon ik nooit beantwoorden. Tot een aantal jaar terug. Pas toen ik mezelf écht leerde kennen, op een diep level, begreep ik wat er die ochtend had plaatsgevonden.

Leegte vullen

Waar ik achter kwam en wat ik dus die ochtend deed? Dat was de leegte van ‘uit verbinding zijn’ vullen - en geloof me, dat deed ik in de loop der jaren niet alleen met chocoladeflikken… Zodra iemand die me lief is letterlijk bij mij vandaan loopt, voel ik een pijn die ik niet wil voelen. Niet durf te voelen. En wat is dan de gemakkelijke weg? Precies. Verdoven die boel! (Inmiddels weet ik trouwens door welke gebeurtenis in mijn leven dit patroon is ontstaan en heb ik dat monster in de bek aan mogen kijken. Hierdoor heeft obsessief eten een veel kleinere rol gekregen in mijn leven.)

Uit verbinding met mijn dochter

Fast forward naar een 32-jarige Judith. Met een dochtertje van 3, maakte ik de onmogelijke beslissing om uit elkaar te gaan met de vader van mijn dochter. Er is - tot nu toe in mijn leven - geen gebeurtenis die een grotere impact op me heeft gehad dan dat moment. Terugkijkend zeg ik weleens gekscherend dat mijn leven toen pas begonnen is. Tot mijn 32^e heb ik mijn leven volledig ‘slapend’ doorgebracht: totaal uit verbinding met mezelf. Laat staan dat ik op een diep niveau verbinding kon hebben met een ander. En nee – dus ook niet met mijn dochter.

Dit moment was allesbepalend

Dat dit je vanzelf opbreekt bleek uit het volgende moment. Als ik voor iedere keer dat mijn dochter ‘mama’ zei een euro had gekregen, had ik al lang kunnen stoppen met werken. Toen ze dan ook op een dag voor de negenhonderdduizendvierhonderddrieënveertigste keer ‘mama’ zei, ontplofte ik. Het keukenkastje wat ik op dat moment in mijn handen had, heeft het niet overleefd.

Ik. Trok. Het. Niet. Meer.

Volledig uit verbinding met mezelf en haar, en bang voor mijn eigen reactie ben ik naar boven gevlucht. Huilend lag ik op bed. Ik was moedeloos. Wanhopig. Bang. En heel eerlijk? Ik had hulp nodig. Dit kon ik niet alleen. Voor mij was dit hét omslagpunt in mijn leven waarop de zoektocht naar verbinding in volle glorie begon.

Heel veel vragen

Want, hoe doe je dat eigenlijk, verbinden? Met jezelf? Met anderen? Wat betekent verbinding überhaupt? Wat doe je dan? Of wat doe je niet? Wanneer pas je het toe? Of is het iets wat er ‘gewoon’ moet zijn? En waarom heeft niemand mij het ooit geleerd? Weet je hoe gevaarlijk het is als je uit verbinding bent met jezelf? Ooit een drugsverslaafde ontmoet die volledig in verbinding is met zichzelf en de mensen om hem/haar heen?

Nee precies.

Je staande houden

Voor mij is verbinding – in eerste instantie met jezelf – nodig om je staande te kunnen houden in dit leven. Om te kunnen dealen met pijn die we liever niet voelen. Om je kwetsbaar op te kunnen stellen en hulp te durven vragen. Om te ontdekken waar je zelf zin in hebt. Om een blij mens te kunnen zijn. Om niet langer de agenda van je ouders, je buurvrouw of je beste vriendin te leven. Om dicht bij jezelf en je hartsverlangens te kunnen komen en blijven. Om een leuk mens te zijn. Voor jezelf, maar net zo goed voor je collega’s en je vrienden. Of voor die drugsverslaafde.

Zoektocht

Mijn zoektocht naar verbinding – die denk ik nooit meer eindigt, want iedere keer ontdek ik weer een nieuw level – is te mooi om voor mezelf te houden. Omdat ik zelf keer op keer ontdek en ervaar hoe leuker, mooier, fijner en makkelijker het leven wordt als je in verbinding bent met jezelf. En dat je daardoor ook in verbinding met anderen kan zijn. En dat? Dat kunnen we allemaal wel gebruiken op dit moment.

“Ik verbind u even door”

De mobiele telefoon, die ooit bedoeld was voor verbinding, ik geloof niet dat we eerder zo erg UIT verbinding zijn geraakt daardoor. We scrollen erop los. We doen er alles aan om onszelf bezig te houden. Want stel je eens voor… dat je 5 minuten uit het raam zou staren. Dan komen de gedachtes. Dan komen de gevoelens. Brrrrr… Daar blijven we liever van weg.

Diepste wens

Mijn diepste wens? Die telefoon het raam uit en laten we weer met onszelf en elkaar verbinden zoals verbinding ooit bedoeld was. Hartverwarmend. Met oog voor jezelf en wat jij nodig hebt om een leuk en fijn leven te hebben. En met oog en oprechte aandacht voor elkaar. Dat gun ik jou én mezelf!